O Άγγελος Δεληβοριάς (φωτογραφία), διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδος παραχώρησε προ καιρού (21-1-2011) με την ευκαιρία ομιλίας του που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδος στο Αγρίνιο, συνέντευξη στην τοπική εφημερίδα «Πολιτεία Αιτωλών και Ακαρνάνων» στην οποία διετύπωσε ενδιαφέρουσες και τολμηρές απόψεις (βλ. άλλη σελίδα μας). Στεκόμαστε σε ένα μόνο σημείο της. Εκεί που λέγει: «Θέλετε να μιλήσουμε για την εικόνα που παρουσιάζει το Αγρίνιο; Πως αισθάνομαι, πώς θα βαθμολογούσα, πως θα όριζα τον πολιτισμικό δείκτη περπατώντας στους δρόμους του και στις πλατείες της πόλης αυτής, βλέποντας και ακούγοντας; Θα ήταν χαμηλή. Λυπάμαι που το λέω. Βέβαια ισχύει και στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, αλλά η υπερχειλίζουσα κακογουστιά, σου τρυπά το μάτι. Περπατάς, βλέπεις και λες: Ποιες υπηρεσίες έδωσαν αυτές τις άδειες για να γίνουν αυτά τα εκτρώματα, ποια αδιαφορία το επέτρεψε». Βέβαια οι διαπιστώσεις του καθ όσον αναφέρεται στις σύγχρονες οικοδομές θα συμφωνούσαμε. Όμως αυτή η έπαρσή του να μας βαθμολογήσει και να ορίσει γενικά τον πολιτισμικό δείκτη μας, όχι μόνο βλέποντας αλλά και ακούγοντας, σε μια βόλτα του στο Αγρίνιο και στο Θέρμο, είναι συμπαθέστατη, παρ όλον ότι ο βαθμός που  μας βάζει είναι χαμηλός, όπως λέγει. Και κρίνουμε συμπαθέστατη την έπαρσή του γιατί αντιλαμβανόμαστε πόσο χειρότερος θα ήταν ο βαθμός του, εάν η λύπη που αισθάνθηκε βαθμολογώντας δεν τον παρέσυρε σε επιεική κρίση. Βέβαια τα κριτήριά του (που είναι ομόλογα του πολιτισμού του) είναι, όπως ομολογεί ξένα προς την περιοχή και τον πολιτισμό της, πράγμα που ίσως δικαιολογεί την  απαρέσκειά του. Όμως η διαφορετικότητα των κριτηρίων τον κάνει ακατάλληλο για βαθμολογητή του πολιτισμού μας. Δεν μιλάμε βέβαια και για την προχειρότητα ή τη βιασύνη της βαθμολογίας.

Ο Αιτωλός