Ο πρόεδρος του Παναιτωλικού Φώτης Κωστούλας μίλησε στον Sentra 103,3 για τον σύλλογο του Αγρινίου, τον ίδιο αλλά και τα πλάνα του. Πιο αναλυτικά είπε για:
-Το γιατί ασχολήθηκε με τον Παναιτωλικό:
Πριν από 10 χρόνια ήρθα από τη Σουηδία και με τον Παναιτωλικό ασχολούμαι τα τελευταία πέντε χρόνια. Ασχολιόμουν με το ποδόσφαιρο μόνο σαν φίλαθλος και δεν είχα ούτε τη διάθεση ούτε τον χρόνο να μπω στο χώρο ενεργά. Βρισκόμουν στη Σουηδία για πάνω από 30 χρόνια, αλλά είμαι από το Αγρίνιο. Είχα πάντα έναν φίλο που με ενημέρωνε για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Παναιτωλικός. Όταν ανέλαβα, η ομάδα ήταν ένα βήμα πριν από τη διάλυση γιατί είχαν γίνει κάποιες προσφυγές. Θέλησα όμως να κάνω κάτι, γιατί μεγαλώσαμε με Παναιτωλικό. Όλοι στο Αγρίνιο έχουμε γευτεί χαρές και λύπες με την ομάδα και είναι μεγάλο το δέσιμο. Ασχολήθηκα λοιπόν περισσότερο για να κάνω κάτι για το Αγρίνιο. Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα, γιατί είναι μεγάλη η προσφορά του Παναιτωλικού στην κοινωνία του Αγρινίου. Ήθελα να βοηθήσω την ομάδα να σταθεί στα πόδια της.
-Το προπονητικό κέντρο που κατασκεύασε:
Είπα ότι αυτό που θα γίνει στη θητεία μου στον Παναιτωλικό, πρέπει να μείνει για τις επόμενες γενιές. Ξέρω ότι στην Ελλάδα, αν δεν βάλει το χέρι του κάποιος ιδιώτης δεν μπορεί να πάει μπροστά ο τόπος, γιατί δεν δίνεται κρατική βοήθεια. Θέλω λοιπόν να φτιάξω πέντε πράγματα για την ομάδα. Την πρώτη χρονιά που ανέλαβα, η ομάδα δεν μπορούσε να προπονηθεί. Τρέχαμε στα χωράφια για βρούμε ένα μέρος για προπόνηση. Έτσι αποφάσισα να φτιάξω ένα προπονητικό κέντρο, γιατί είναι κάτι που πρέπει να έχει κάθε ομάδα που θέλει να πάει λίγο ψηλότερα. Έχουμε φτιάξει έξι γήπεδα, κτιριακές εγκαταστάσεις, γραφεία, γήπεδα τένις. Μπορούν να προπονηθούν εκεί πολλές ομάδες συγχρόνως.
-Τη δύσκολη πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου:
Το πρόβλημα είναι ότι δεν γίνονται γρήγορα βήματα για να γίνει η καλύτερη η κατάσταση. Ξέρετε, το ποδόσφαιρο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας και της Ελλάδας γενικότερα. Μάλιστα στο ποδόσφαιρο είναι ίσως πιο δύσκολα γιατί είναι μικρότερος ο χώρος με πολύ μεγάλη προβολή και πολλές φορές δεν μπαίνουν και οι κατάλληλοι άνθρωποι για να κάνουν κάτι για τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Είναι δύσκολη η κατάσταση, αλλά δεν έχω μετανιώσει.
-Την περίοδο που είχε φτάσει κοντά σε παραίτηση:
Είχα τονίσει τότε ότι το γεγονός ότι δεν ανεβαίνουμε στη δεύτερη κατηγορία δεν οφειλόταν στο ότι δεν είχαμε καλή ομάδα. Ήταν το αποτέλεσμα μιας τεράστιας αδικίας που γινόταν κάθε χρόνο από πλευράς διαιτησίας. Αυτό ήταν που με έφερε σε ένα σημείο που είπα: "Αμάν πια. Εγώ σταματάω όταν τελειώσει αυτή η χρονιά, αν η ομάδα δεν ανέβει κατηγορία". Αυτό το είπα εν θερμώ μετά την αναμέτρηση του Παναιτωλικού εκτός έδρας με την Πρέβεζα, όπου η διαιτησία ήταν σφαγιαστική για την ομάδα μου.
Ξέραμε ότι κερδίζοντας αυτό το παιχνίδι είχαμε τις καλύτερες πιθανότητες για να ανέβουμε κατηγορία. Αν χάναμε οι πιθανότητες θα μειώνονταν κατά πολύ. Δυστυχώς, όμως, η διαιτησία έκανε το θαύμα της. Είπα αγανακτισμένος ότι δεν έχει νόημα να προσπαθώ, γιατί δεν πρόκειται να μας αφήσουν ποτέ αυτοί που έχουν τον τρόπο να επιβάλλουν στην διαιτησία το δικό τους "θέλω". Βέβαια γύρισαν τα πράγματα, κερδίσαμε έξι αγώνες στη σειρά και ανεβήκαμε μέσω των μπαράζ. Αυτό με έκανε να αλλάξω γνώμη. Δεν σταμάτησε όμως να μας πολεμάει το παρασκήνιο. Ξέρω καλά ότι ενδιαφέρθηκε η τότε ηγεσία της ΕΠΟ.
Μάλιστα ήταν ο κ. Πιλάβιος που τον είχα πάρει τηλέφωνο, μου είπε: "Αυτός δεν είναι λόγος να τα παρατήσεις. Μείνε και πάλεψέ το". Μπορώ να πω ότι στη Β΄ κατηγορία, έχω δει μια σημαντική καλυτέρευση σε ό,τι αφορά τη διαιτησία. Πέρσι είχαμε 2-3 κακές διαιτησίες, αρκετές βέβαια για να μας στοιχίσουν την είσοδο στα πλέι οφ. Διαιτησίες που καταγγείλαμε. Φέτος δεν έχω παράπονο για την ώρα. Λάθη κάνουν όλοι οι διαιτητές, αλλά υπάρχει μια καλυτέρευση που μου δίνει ελπίδες. Δεν πιστεύω ότι σταμάτησαν κάποιοι να δουλεύουν παρασκηνιακά. Ίσως όμως αυτή τη φορά δεν τους βγαίνει τόσο πολύ.
-Τις δραστηριότητές του στη Σουηδία και τη σύγκριση με την Ελλάδα.
Είχα μια τουριστική επιχείρηση και μια αεροπορική εταιρία στη Σουηδία. Μπορώ να σας πω ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει σύγκριση. Είχα πάνω από 1.000 άτομα προσωπικό, ήταν όμως πολύ πιο εύκολα τα πράγματα, από ό,τι να διοικείς μια μικρή εταιρία στην Ελλάδα. Είναι κάτι το ασύλληπτο. Πρέπει κανείς να το ζήσει για να καταλάβει. Όταν μου το έλεγαν νόμιζα ότι είναι υπερβολές.
-Το πλάνο του για τον Παναιτωλικό:
Ασχολούμαι με τον Παναιτωλικό για να βοηθήσω. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με άλλη ομάδα. Αν δεν ήταν ο Παναιτωλικός, δεν θα είχα μπει στο ποδόσφαιρο. Όταν ήρθα είχα πει ότι ότι θα χρειαστούν 4-6 χρόνια για να ανέβουμε στην Α' Εθνική. Μπορεί να βγει ο προγραμματισμός μου, αλλά στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει.
-Το πότε θα αποχωρήσει:
Είναι πολύ δύσκολο να πω το πότε θα αποχωρήσω. Θέλω ο Παναιτωλικός να αποκτήσει τις βάσεις για να είναι ασφαλής για το μέλλον. Για να είμαι και εγώ ήσυχος ότι θα κρατηθεί σε ένα υψηλό επίπεδο. Αυτό θα κριθεί όταν με το καλό βρεθούμε στη Σούπερ Λίγκα. Αν μείνουμε για κάποια χρόνια στην πρώτη κατηγορία θα είναι το ιδανικό. Από εκεί και ύστερα, άνθρωποι είμαστε και δεν ξέρει κανείς ποτέ. Είμαι σε κάποια ηλικία και κάποια στιγμή ο άνθρωπος κουράζεται.
-Την πιθανότητα δημιουργίας νέου γηπέδου:
Είναι κάτι που έχει μπει στο τραπέζι των συζητήσεων και είναι ένας από τους στόχους, αλλά αυτή τη στιγμή δεν χρειάζεται, γιατί το Αγρίνιο δεν είναι μεγάλη πόλη. Με τις μετατροπές στο υπάρχον γήπεδο θα μπορέσουμε να προσθέσουμε περίπου 2.500 θέσεις όταν ανέβουμε κατηγορία. Θεωρώ ότι έχουμε μια καλή βάση και δεν θα χρειαστεί να κάνουμε κάτι άλλο. Διάβασα κάποιες δηλώσεις του προέδρου της Λάρισας, του κ. Πηλαδάκη που, αναφερόμενος στην γραφειοκρατία, είπε ότι αν ήξερε τι θα τραβήξει δεν θα ξεκινούσε την κατασκευή γηπέδου. Στην Ελλάδα δεν φτάνει να υπάρχει ένας χώρος, το σχέδιο και ένας προγραμματισμός.
-Το πώς θα κινηθεί αν ο Παναιτωλικός ανέβει στη Σούπερ Λίγκα:
Είναι αλήθεια ότι δεν ταιριάζω με τους παλαιάς κοπής Έλληνες παράγοντες. Δεν θέλω να πάρω θέση για το αν μου αρέσει ο ένας ή ο άλλος παράγοντας. Θα προτιμούσα να τους γνωρίσω αυτούς τους ανθρώπους. Είναι όμως πολύ νωρίς να μιλάμε για αυτό και φοβάμαι μην το... "γλωσσοφάμε". Αυτό όμως που θέλει ο καθένας είναι να είναι ανεξάρτητος.
Εμένα δεν με ενδιαφέρει ούτε η ομπρέλα του Παναθηναϊκού ούτε του Ολυμπιακού. Συνεργασίες σε ανοιχτή βάση μπορούν να γίνουν με τον καθένα. Πιστεύω ότι πλέον και σε αυτόν τον χώρο, οι ανοιχτές συνεργασίες κερδίζουν έδαφος, πιο πολύ από τις συσπειρώσεις κάτω από συγκεκριμένες ομπρέλες. Ας το αφήσουμε όμως αυτό, γιατί είμαι και λίγο προληπτικός. 10-10-10 |
