Το αρχείο του Κ. Χατζόπουλου διατηρήθηκε από τη σύζυγo και στη συνέχεια από την κόρη του. Όπως μαρτυρείται από τη σύζυγό του, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του συγγραφέα, τα κατάλοιπά του φρόντισε ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης που όμως κι αυτός πέθανε σύντομα (1923). Οι μετέπειτα δημοσιεύσεις ανέκδοτων τεκμηρίων κατά κανόνα είχαν ως συνέπεια την απώλεια των πρωτοτύπων. Τμήματα της αλληλογραφίας του Χατζόπουλου που έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί λείπουν από το αρχείο. Ό,τι στάθηκε δυνατόν να ανασυσταθεί από την ιστορία τους είναι τα εξής: Ο καθηγητής αστικού δικαίου και ακαδημαϊκός Κ.Δ. Τριανταφυλλόπουλος ήταν, τουλάχιστον από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, πληρεξούσιος της Sunny Haggmann-Χατζοπούλου που του είχε στείλει επιστολές λογοτεχνών προς τον Χατζόπουλο για να δημοσιευτούν. Εκείνος αρχικά έδωσε τις επιστολές του Ι. Καμπύση και του Α. Καρκαβίτσα στον Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο, ο οποίος δημοσίευσε τις μεν στη Νέα Εστία (1936) και τις δε στην Πνευματική Ζωή (1938). Οι επιστολές του Καρκαβίτσα δεν υπάρχουν στο αρχείο. Παράλληλα ο Βαλέτας αλληλογραφώντας με τη Sunny Haggman-Χατζοπούλου, διαμαρτυρόταν για την επιλογή του Παναγιωτόπουλου ως εκδότη, επειδή ο ίδιος εκπονούσε μελέτη για τον συγγραφέα και ήθελε να περιλάβει την αλληλογραφία του. Από τις επιστολές του προκύπτει ότι: i) η Haggmann-Χατζοπούλου του είχε στείλει το κείμενο των αναμνήσεών της, που ο Βαλέτας υποστηρίζει ότι επέστρεψε στον Τριανταφυλλόπουλο τον Απρίλιο του 1935. Στο αρχείο δεν σώζεται το πρωτότυπο (στα γερμανικά;), ενώ ο Βαλέτας αναφέρεται στο κείμενο και με τον γερμανικό τίτλο. ii) Ο Βαλέτας γνωστοποιεί ότι είχε συγκεντρώσει επιστολές του Χατζόπουλου προς τους Γιαννιό, Νιρβάνα, Πορφύρα, Βλαχογιάννη και ζητεί να του αποσταλούν για δημοσίευση οι επιστολές των λογοτεχνών που δεν ζούσαν τότε (1937) και συγκεκριμένα 3 επιστολές του Ψυχάρη, 3 του Σουρέα (Παρορίτη), 6 του Hoesslin, 4 του Φ. Πολίτη, 4 του Μητσάκη και 45-50 του Πορφύρα. Οι επιστολές του Χατζόπουλου προς τον Καρκαβίτσα, σύμφωνα με τον Βαλέτα, βρίσκονταν τότε στα χέρια του Βλαχογιάννη. Οι επιστολές Νιρβάνα και Ψυχάρη (Νέα Εστία, 26, τχ. 305 (1.9.1939) 1264-1267)  που δημοσιεύτηκαν τελικά από τον Βαλέτα πιθανόν να παρέμειναν στα χέρια του. Για τις επιστολές του Πορφύρα ο Βαλέτας γράφει ότι τις κατέθεσε στη Βιβλιοθήκη Πειραιώς (Λ. Πορφύρας, Άπαντα, επιμ. Γ. Βαλέτας, Αθήνα, Ι.Γ. Βασιλείου, ²χ.χ., σ. 330). Οι επιστολές του Φώτου Πολίτη δημοσιεύθηκαν από τη σύνταξη του περιοδικού στο αφιέρωμα της Νέας Εστίας στον Χατζόπουλο (Νέα Εστία, 28, τχ. 332 (15.10.1940) και δεν υπάρχουν στο αρχείο. Από τον κατάλογο της S. Haggmann-Χατζοπούλου, δεν εντοπίζονται επίσης τέσσερις καρτ-ποστάλ του Παλαμά, δύο επιστολές του Ξενόπουλου και τέσσερις επιστολές του Μητσάκη.

Επίσης, με βάση έναν κατάλογο ανέκδοτων θεατρικών μεταφράσεών του που έχει καταρτίσει η S. Haggmann-Χατζοπούλου, διαπιστώνεται η απουσία δώδεκα τίτλων από το αρχείο, πράγμα που παρατηρεί σε μεταγενέστερο σχετικό σημείωμα της και η Σέντα Χατζοπούλου, εικάζοντας ότι πρέπει να βρίσκονται κάπου αλλού. Σε άρθρο του 1957 ο Παναγιωτόπουλος αναφέρει ότι η Σέντα Χατζοπούλου έδωσε χειρόγραφες μεταφράσεις στο βασιλικό θέατρο με την ελπίδα πως μπορεί να παρασταθούν. Στις επιστολές Βαλέτα προς την Sunny Haggmann αναφέρεται (και της ζητείται επίμονα) άρθρο κριτικής του Χατζόπουλου για τον Βενιζέλο που επίσης δεν βρέθηκε στο αρχείο.

(Πηγή Αρχεία ΕΛΙΑ)